White Box Test ve Kusur(defect) Oranlarını Bulmak

Tüm test yaklaşımlarında olduğu gibi White Box  test yaklaşımında da amaç yazılımdaki kusurları bulmaktır. Bu test yaklaşımında yazılımın iç yapısına odaklanılır.

En önemli amaç program yapısındaki kusurları mümkün olan en yüksek oranda ortaya çıkarabilecek  test case‘i oluşturmak.

Her input test sonucu olarak {valid invalid (1,0)} iki farklı değer almaktadır. Aldıkları iki farklı sonuç nedeniyle çok fazla test edilmesi gereken değer varsa, bütün bir test domainini hesaplamak istediğimizde 2^N gibi yüksek bir sayıyı kontrol etmemiz gerekecektir ki bu çok maliyetli bir iştir. Bu nedenle yazılım kusurları tespit etme olasılığı yüksek bir test set oluşturmamız gerekmektedir.

Test sets A,B probability –> P
P(A) > P(B)

A is more adequate than B!

Yeterlilik (Adequancy) kriteri; Bir programın hangi unsurlarının kapsamlı bir test oluşturacak şekilde kullanılması gerektiğinin tanımlanması” , diğer bir deyişle, başarılı bir şekilde uygulanması test edilen bir programda herhangi bir hata içermediğini belirtir.

Program structure ->statement, decision branch ve path gibi unsurlardan oluşmaktadır.

Tester program yapısında kusurların var olup olmadığını belirlemek için bu yapısal öğeleri kullanan test caseler geliştirir.
İyi bir test case oluşturabilmek için program içerisindeki yapısal unsurların tümünün kullanılması gerekmektedir.
Seçilen tüm yapısal unsurları uygulanması testerların kusur tespit etme şansını artıracaktır.

Ortaya çıkacak kusurların oranını bulmak;

T = ( T_statement U T_decision U T_branch U T_path )-> {program adequate, full adequate, full coverage, degree of coverage}

2 inputs	1. case	2. case	3. case	4. case
x	defect	no defect	defect	no defect
y	no defect	defect	defect	no defect

degree of defect = detected defects / possible defect = 1/3

---